Ailede çocuğun sağlıklı bir şekilde yetişebilmesi için, anne ve babanın fonksiyonlarını yerine getirmeleri gerekir. Anne babalık demek; çocuğu sündürerek, yemek yedirerek çocuğun gelişimini sağlattırmak değildir. Çocuğun boyu zaten uzar. Çocuk yemek yedikçe zaten gelişir. Çocuk geliştikçe, boyu uzadıkça anne babalık yapıyoruz zennetmeyelim. “Çocuğumun ruhunda neler oluyor; Çocuğumun ruhunu anne olarak besleyebiliyor muyum; Yoksa çocuğumun ruhunu zehirliyor muyum; İleride bu çocuk karşıma nasıl çıkacak” diye heyecanlanma sanatıdır anne babalık sanatı. Gençler evlenmeden önce; evlilik kurslarına gitseler. Bir bayanla evlenmiş olmak ne demek? Bir beyefendinin beklentileri ne demek? Evlilik, dışarıdaki kız erkek arkadaşlıkları gibi bir şey değildir. Evlilikte bir çocuk sahibi olmak ne demek? Bir çocuğun insan yaşamını nasıl değiştirdiğini bir anne adayına hissettirerek anlatan eğitim kurumları olsa. Bir çocuğu dünyaya getiren bir anne artık bir genç kız değildir. Bir kadın da değildir. O bir annedir, bu bir statüdür. Yaşamı farklılaşmıştır artık. Çocuk eğitimi; anne babanın eğitimi, bilinçlendirilmesidir.

5 yaşındaki çocuk anneye muhtaçlık durumunu atlatmıştır. İlk 4 yıl çocukların duygusal yapılanması için önemlidir. 4. ya da 5. yıldan itibaren artık anneden ayrılabilecek bir pozisyona gelir. Ancak çocuğun yanında annenin yerine ikame edebilecek bir figürün olması lazım. Güven bulacağı, kendi evindeki bir parça gibi hissedebileceği birisi olmalı. 5 yaşındaki bir çocuğun kardeşi yok ise bu ciddi bir eksikliktir.

3 ya da 4 yaşından önce çocuk, annenin yoksunluğunu kabullenemiyor. İşverenler, çalışan annelerin çocuklarını da işyerine getirebileceği imkânlar oluşturmuş olsa güzel olurdu. İşverenler, çalışan annelerin işlerini kolaylaştırıcı pozitif ayrımcılık yapabilirlerse annenin performansı artar. Çalışan anne, eve geldiğinde çocuğunu terbiye etmek için müdahale edici değil, tam kabullenici bir halde derin empatik bir iletişime geçmelidir.

Öğretmen derste çocuğun seviyesine uygun ders anlatmazsa çocuğun dikkati dağılır.

Hiçbir canlı yok ki açlığa tahammül gösterebilsin. Çocuklarının 2,5-3 yaşı içine alan dönemine minik ergenlik denir. Minik ergenlik döneminde çocuk kendi kabiliyetlerini fark eder. Minik ergenlerle inatlaşmaya gelmez. Çocuğun yediği yemek damak tadına uygun değilse ya da yerken baskı hissediyorsa yemek yemek istemez. Çocuğa yemek yedirirken baskı oluşturacak cümleleri kullanmamak lazım.

Baba bir kuyruklu yıldızdır. Arkasında yıldızları yetiştirir. Sorumluluk duygusu baba tarafından aşılanır. Babanın fonksiyonu kırmızı hattı takip ettirmektir arkasından gelenlere. Sorumluluk duygusu kal ile olmaz hal ile olur. Çocuğun sorumluluk kazanmasında babanın fonksiyonu önemlidir. Çocuğun hayatta aldığı kararları uygulayabilmesi ve hayata direnebilmesi açısından babanın fonksiyonu önemlidir. Babanın olmamasında ilk kaybedilen iki önemli şey sorumluluk duygusu ve iradedir.

Tek çocuklu ailelerin problemi, çok çocuklu ailelerin problemlerinden daha fazla oluyor. Tek çocuklar genellikle asosyal olurlar. Çocuk negatif tesir oluşturacak cümlelerle motive edilmeye çalışılmamalı. Söz bir büyüdür. Anne babaların sözleri çocuğun ruhunda derin dalgalanmalara yol açar.